اگر مادر از انجام وظایف خود در حضانت کوتاهی کند یا شرایط نامناسبی برای نگهداری داشته باشد (مثل اعتیاد، فساد اخلاقی، یا بیماری روانی)، پدر می‌تواند با ارائه دلایل قانونی، حضانت را از او بگیرد.
اگر مادر فوت کند، حضانت به پدر می‌رسد. اگر پدر فوت کند، حضانت معمولاً با مادر است مگر اینکه دادگاه تشخیص دهد فرد دیگری برای نگهداری از کودک مناسب‌تر است.
خیر، حق ملاقات با فرزند، حق قانونی هر یک از والدین است و حتی اگر حضانت با یکی باشد، دیگری حق ملاقات دارد که باید طبق تصمیم دادگاه اجرا شود.
خیر، خروج کودک از کشور نیاز به رضایت ولی قهری دارد. در اغلب موارد ولی قهری پدر است و بدون اجازه او، فرزند نمی‌تواند گذرنامه بگیرد یا از کشور خارج شود.
ازدواج مجدد به‌تنهایی باعث سلب حضانت نمی‌شود، مگر اینکه دادگاه تشخیص دهد ازدواج مجدد به مصلحت کودک آسیب می‌زند.
بله، حتی اگر حضانت با مادر باشد، پدر مکلف به پرداخت نفقه فرزند است تا زمانی که فرزند مستقلاً بتواند زندگی کند (در مورد پسر تا زمانی که شغل دارد، در مورد دختر تا ازدواج).
در صورت خودداری مادر از انجام وظایف حضانت، پدر می‌تواند با مراجعه به دادگاه، حضانت را برعهده بگیرد.
اگر فرزند زیر ۷ سال باشد، حضانت با مادر است؛ بعد از آن، در صورت اختلاف، دادگاه با بررسی شرایط و مصلحت طفل تصمیم‌گیری می‌کند.
خیر، حضانت به معنای نگهداری و تربیت است، ولی هزینه‌ها (نفقه) با پدر است، حتی اگر حضانت با مادر باشد.
بر اساس ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی، حضانت فرزند تا سن ۷ سالگی با مادر است. پس از آن، در صورت اختلاف، حضانت با توجه به مصلحت کودک توسط دادگاه تعیین می‌شود.